„Żywa skamielina Irlandii” – tak określa się Wyspy Aran. Mieszkańcy posługują się tutaj gaelickim i wciąż kultywują zapomniane w innych rejonach tradycje. Lokalni twórcy słyną z unikalnych wyrobów z owczej wełny – swetrów, zwanych „aranami”, oraz kolorowych wełnianych pasów – „crios”. Po dziś dzień mieszkańcy produkują tradycyjne buty z niewyprawionej skóry ("pampooties"). Największa z wysp Aran to Inishmore; zbaczając z utartych szlaków i oddalając się od tabunów turystów, można ujrzeć zapierające dech w piersiach dziewicze klify, plaże, wybrzeża pełne fok, czy też malownicze pastwiska (enclosures), ogrodzone starożytnimi kamiennymi murkami. Warty ujrzenia jest malowniczo zawieszony nad 90-metrowym klifem rzymski fort Dun Aenghus, a raczej jego... pozostająca połówka. Druga część została pochłonięta przez ocean w ciągu trwających od ponad dwóch tysięcy lat erozyjnych procesów oceanu. Na wyspie Inishmore znajduje się najmniejszy kościół świata – Kościół św. Benana (Teampull Bheanain) z V wieku; jego powierzchnia wynosi zaledwie 3,2 x 2,1 metra. Na zachodnim krańcu znajdują się ruiny Siedmiu Kościołów, upamiętniających miejsce śmierci siedmiu Rzymian; na cmentarzu znajduje się ponadto miejsce ostatniego spoczynku św. Brendana.

„Grobla Olbrzyma“ to zapierająca dech w piersiach formacja skalna, powstała wskutek wybuchu wulkanu. Zastygła lawa tworzy sięgający aż do Szkocji pas, wyglądający niczym zbudowany przez gigantycznych budowniczych chodnik z płyt. Powstanie i historię Giant’s Causeway tłumaczą dwie legendy... Podobno „drogę“ zbudował ulsterski wojownik, Finn McCool, aby przenieść do Ulsteru mieszkającą na wyspie Staffa ukochaną kobietę. Druga legenda podaje przyczynę zniszczenia większości grobli – Finn McCool miał ją zniszczyć osobiście po powrocie ze Szkocji, gdzie stoczył walkę z potężnym Benandonnerem. Męska miłość i gorycz porażki od wieków były siłami zarówno tworzącymi, jak i niszcącymi...